قشر دانشجو تقریبا همیشه به دنبال درآمد بیشتر برای خرج و مخارج دانشگاه از جمله خرید کتابهای دانشگاه, لوازم برای لابراتوار, خورد و خوراک و کلی خرجهای متفرقه و گاها ناخواسته است. اگر دانشجویان بتوانند با استفاده از روش ماینینگ, روشی که برای استخراج ارزهای دیجیتال رایج شده, کمی از این مخارج را تامین کنند و حتی بتوانند اندکی پس انداز کنند, حاضرند اینکار رو بکنند؟ حتی اگر به قیمت مشکوک شدن دانشگاه به برخی از فعالیتهای آنها بیانجامد؟ ولی اگر دانشجویان متوجه شوند برخی از بزرگان این صنعت از این راه شروع کردند و حالا جزو بزرگان و سرمایه داران این حوزه هستند, بازهم این ریسک را میکنند؟ حتی اگر از نظر اخلاقی و قانونی هم ….؟ ادامه مطلب را بخوانید تا ببینید اینکار سودآور است یا خیر و آیا باید وجدان و اخلاق را هم در نظر گرفت.

اخباری که ماه پیش منتشر شد تیتر خبری مهمی را گزارش کرد: برق مجانی برای دانش آموزان برای ماین کردن در فضای دانشگاهها. این موضوع یک حقیقت انکارناپذیر است که دانش آموزان برای برق دانشگاه خود هیچ هزینه ای را پرداخت نمیکنند و این هزینه مستقیما از حساب دانشگاه به حساب ادره برق واریز میشود.

برق مجانی آنها را به اسباب رایگانی برای ماین کردن تبدیل کرده و تنها هزینه ای که پرداخت میکنند, هزینه سخت افزار است که یا لپ تاپ است یا کامپیوتر دانشگاه! این موضوع تقریبا بسیار درست به نظر میرسد: دانش آموزان ماینر یک درآمد ثابت منفعل دارند که تا حدودی هزینه خرید چند کتاب و دفتر را پوشش میدهد و یا حداکثر هزینه ثبت نام در یک یا چند ترم دانشگاه. نکته ای که در اینجا قابل اشاره است این است که هیچ هزینه برقی در نهایت رایگان نیست و در نهایت, یک نفر باید هزینه آن را پرداخت کند.

موضوع ماینینگ چقدر در بین دانش آموزان محبوب و پرطرفدار است؟

تیم امنیت سیسکو تحقیقاتی را در مورد فعتالیتهای ماینینگ در سطح صنایع مختلف انجام داده است. این تحقیق بر روی پلتفرم کلاد شرکت به نام آمبرلا انجام شد. این سیستم امنیتی فعالیتهای کاربراین را جهت تشخیص و از بین بردن حرکات و فعالیتهای مخرب را در بررسی میکند, مدعیست حوادثی را در ارتباط با ماینیگ مشاهده کرده است.

بر اساس این یافته ها, فضای باز دانشگاهها (کمپ دانشگاهها) دومین ماینر بزرگ ارزهای مجازی (ارزهای دیجیتال) در بین صنایع مختلف با 22% هستند و از حیث مصرف منابع و برق هم با 34% در رتبه دوم قرار دارند! بر اساس گزارش کوین تلگراف, سال میلادی گذشته, درآمد ماینرها رو به کاهش گذاشت (آخرین سال پر از آمار و ارقام) که این کاهش را مدیون زمستان کریپتوکارنسی ها و توجه به کاهش قیمت ارزهای دیجیتال هستیم. در اواخر سال گذشته پس از رکود قیمت بیت کوین و به دنبال آن رکود و افت قیمت شدید سایر ارزهای دیجیتال, کاهش ماینینگ و خرید و فروش را شاهد بودیم که به آن زمستان ارزهای دیجیتال گفته شد.

همین موضوع, ماینینگ را به کاری کم سود تبدیل کرد. در سوی دیگر اما, هش ریتها رشد کردند که نشان میداد مخزن جهانی ماینینگ در هرحال رو به رشد است, حتی در حالیکه ماینرهای کوچک و فردی هم در حال رفت و آمد بودند. محقق تهدیدات سیسکو, آستین مک برید در مصاحبه ای با مجله پی سی مگ این موضوع را بیان کرد که شما دانش آموزان در اتاق خوابگاه خود (یک دکل) ماینینگ برای سالها دارید و شما هنگامیکه از دانشگاه میروید, یک تغییر بزرگ کردید.

وقتی که در خوابگاه خود شما یک دکل مایننیگ دارید (ناخواسته به آن تبدیل میشوید!), دانش آموزان ظاهرا از هزینه سرسام آور برق و هزینه های جانبی ارزهای دیجیتال خود را خلاص میکنند. مک برید در ادامه می افزاید:

“سختی ماین کردن برای برخی از سکه ها در حال حاضر بسیار زیاد است که به این معنی است که هزینه برق و اینترنت از آنچه که درآمد کار ماینینگ است بیشتر است. اگر شما بابت این دو موضوع هزینه ای را در دانشگاه پرداخت نمیکنید, پس شما در یک نقطه واقعا خوبی برای ساختن پول در دانشکده دانشگاه هستید!”

کوین تلگراف با سیسکو و مشخصا آمبرلا و مسولان این بخش برای اینکه بفهمد کدام دانشگاهها بیشترین مصرف را داشتند در ازتباط هست که نام آنها را متوجه شود ولی تا کنون هیچ پاسخی از سیسکو دریافت نکرده است. گزارشی مشابه که در ماه مارس سال 2018 منتشر شد,هنگامیکه شرکت نظارت بر حملات سایبری وکترا متوجه شد که هر دو مورد ماینیگ ارزهای دیجیتال بین المللی و رمزگشایی ارزهای دیجیتال, خیلی بیشتر در کمپ دانشگاهها گسترش پیدا کرده است تا سایر صنایع!

 بر اساس گزارش وکترا, دانشگاهها به اندازه شرکتهای آی.تی (که بودجه های کلانی دارند) قادر به نظارت بر شبکه های خود نیستند. در بهترین حالت [مشاوره] دانش آموزان در مورد چگونگی محافظت از خود و دانشگاه با نصب تکه های سیستم عامل (پچ) و ایجاد آگاهی از ایمیل های فیشینگ، وب سایت های مشکوک و آگهی های وب صورت آگاهی پیدا میکنند.

“دانش آموزانی که از این “برق مجانی” استفاده میکنند, به نوبه خود, صرفا یک فرصت طلب محض هستند, همانطور که ارزش ارزهای دیجیتال در طول سال افزایش یافت” که این مورد در وبلاگ وکترا به تحریر درآمده بود. مت ولمزلی, مدیر بخش خاورمیانه, آفریقا و اروپای شرکت وکترا, در مصاحبه با کوین تلگراف به این موضوع اشاره کرد که به دلیل اینکه تحقیقات آنها در سطح بین الملل بوده, از افشای نام دانشگاهها معذور است. وی در ادامه افزود: “داده ها توسط موسسات آموزش و پرورش در سراسر جهان با درک اینکه هر گونه اطلاعات شناسایی ناشناس باقی می ماند، ارائه شده است.”

پس در نتیجه, در حالیکه پررنگ کردن نقاط دانشگاهها بر روی نقشه جهانی برای بررسی بیشترین میزان ماینینگ ارزهای دیجیتال سخت به نظر میرسد, این پدیده در کل بسیار محبوب به نظر میرسد. بر اساس گزارش سال 2019 وکتور که اخیرا منتشر شد, کار ماینینگ ارزهای دیجیتال بین دانش آموزان و دزدها بسیار محبوب است, مخصوصا دانشگاههایی که جمعیت دانش آموزان زیادی دارند.

آیا واقعا اینقدر ساده است؟

یکی از مهمترین مسائل مربوط به ماینینگ در شرایطی که دانشگاهی میزبان این موضوع است (به طور ناخواسته!) این است که باید محرمانه باشد – در غیر این صورت، نگهبانان ممکن است سر و صدا را بشنوند و شروع به تحقیق کنند. در همین رابطه, مارک داریا, بنیانگذار و مدیر اجرایی شرکت بیت پرو, شرکتی واقع در نیویورک که در زمینه عملیات ماینینگ و دستگاههای ماینینگ فعالیت میکند به کوین تلگراف گفت: ” من معتقدم که اکثر قریب به اتفاق ماینینگ ها که از کمپ دانشگاهها اتفاق میافتد, آن چیزی نیست که شما از آن بعنوان دکل ماینینگ یاد میکنید. آن دستگاههای عظیم با چندین مرکز پردازش گرافیکی عظیم, به منظور ماینینگ ساخته شده اند. مدارهای تجمیع خاص اپلیکیشنها مطمئنا بسیار نایاب هستند, خیلی ساده, به این خاطر که خیلی پر سر و صدا و داغ هستند (میشوند) و هیچ کسی به راحتی قادر به تحمل آنها در خوابگاه خود برای مدت طولانی نیست. مسلما دانش آموزان برای این موضوع مورد پرس و جو قرار میگیرند و به این راحتی نمیتوانند از جواب دادن به آن طفره بروند.

در عوض, مارک دیارا این فرضیه که اکثر این ماینینگها از کامپیوترهای قدیمی دانش آموزان اتفاق میافتد را رد نمیکند. قابل ذکر است که ماشینهای قدیمی قادرند که حتی در ایامی که بازار ارزهای دیجیتال با رکود مواجه است, درآمد متوسطی را به صاحبان خود ارایه دهند. هرچند که هزینه مرتبط به برق از طریق طرف سومی پرداخت میشود. بر اساس اظهار نظرهای دیارا:

“شما میتوانید با یک پردازنده گرافیکی ساده شاید روزی در حدود 1 دلار درآمد داشته باشید. اما حتی هزینه بکار گرفتن یک لپ تاپ ساده هم در حدود چند سنت برای شما آب میخورد. نکته مهمی که باید به آن توجه کرد اگرچه 1 دلار در روز مقدار کمی به حساب میاید –اگر شما برای برق هزینه ای پرداخت نکنید,هیچ دلیلی برای اینکه این بازی را نکیند یا با یک لپ تاپ قوی ماین نکنید نیست- این به معنای واقعی کلمه پول درآوردن مجانی به حساب میاید.”

علاوه بر این, تولید ارز دیجیتال با کامپیوتر/لپ تاپ لزوما نیاز به دانش و مهار فنی زیادی ندارد. ” انجام اینکار با استفاده از سرویسهای مثل نایس هش بی نهایت آسان است. نایس هش یک سرویس کلاد برای ماین کردن ارزهای دیجیتال است. این سرویس زمانیکه شما از سیستم خود استفاده نمیکنید شروع بکار میکند, مثلا زمانیکه سیستم شما روی اسکرین سیور میرود.” دیارا در ادامه صحبتهایش این جملات را بیان کرد.

در واقع، تام (یک نام مستعار برای حفظ محرمانه بودن)، دانش آموخته دانشگاه علوم پزشکی دانشگاه میسیسیپی، به کوین تلگراف گفت که از 2 سال پیش که نایس هش را حدود 2 ماه با سیستم مخصوص بازی خود آزمایش کرد ولی بعد از 2 ماه تصمیم گرفت که نایس هش را ترک کند. علت اینکار این بود که حجم کاری زیادی را روی پردازنده گرافیکی سیستم میگذاشت و به سیستم فشار زیادی وارد میکرد. او گفت: ” من توانستم در حدود 120 دلار درآمد داشته باشم اگر قیمت بیت کوین همان 15 هزار دلار باقی میماند. با قیمت بیت کوین حدود 4 هزار دلار هم اینکار سودآور است, اگر بخواهم از هزینه برق صرفه نظر کنم. هرچند, به خاطر فشار زیادی که به سیستم وارد میشد و با دانستن این موضوع که قیمت پردازنده های گرافیکی در حال افزایش است, از اینکار صرف نظر کردم.”

تام بیان کرد که بعنوان یک مشاور ساکن در خوابگاه توانست با دستیاران محلی صحبتهایی انجام داد. این باعث شد که طبقه ای که او در آن ساکن بود, هوا و فضای کافی برای ماین کردن را دارا باشد. “غیر ممکن است که من بتوانم بگویم آیا تمام وقت کامپیوتر من روشن بوده, مخصوصا که در یک ساختمان بزرگ و در طبقه 11م ساکن بودم.”

اتاق تام در تمام طول ماههای زمستان خنک بود, بنابراین گرمای اضافی در اصل مفید واقع شد. او گفت: “من فقط به جای یک بخاری,از کامپیوترم استفاده کردم!”. هرچند, برخی مواقع دانش آموزان ماینر گیر می افتادند. کن (نام مستعاری که قرار است محرمانه بماند) دانشجوی کارشناسی دانشگاه ایالتی آریزونا که فیزیک کاربردی را میخواند، تصویری از ایمیل یکی از کارمندان دانشگاه را به کوین تلگراف نشان داد. در آن, کن مطلع شد که تیم امنیتی یک برنامه ماینیگ را بر روی دو دستگاه متعلق به دانشگاه شناسایی کردند. ” ما از شما میخواهیم که این برنامه ها را پاک کنید و یا از برنامه های ویروس یاب استفاده کنید که اگر شما از وجود این نرم افزارها آگاهی نداشتید, آنها را پاک کند زیرا ما آنها را نرم افزارهای مخرب میدانیم”. در آن ایمیل این متن نوشته شده بود.

در واقع کن در آن مقطع از نایس هش استفاده میکرد و خود او این مطلب را به کوین تلگراف گفت. بعد از مشاوه با چند ماینر, او تصمیم گرفت که از پروتکاهای وی.پی.ان برای ماین کردن و ناشناس ماندن استفاده کند.او افزود: ” من قبلا یکی از اینها داشتم و باید مطمین میشدم که در زمانیکه سیستم روشن میشود, آن هم با باقی برنامه های اولیه شروع میشود و در ضمن, کلید خاموش کردن اینترنت از این روش هم روشن است”. هرچند, وقتی کن توانست با ماین کردن حدود چند هزار دلار با استفاده از سیستم نایس هش بدست آورد, بدترین اتفاق رقم خورد. نایس هش هک شد. در نتیجه او مقدار قابل توجهی از پول خود را که از این راه بدست آورده بود از دست داد چراکه فراموش کرده بود آنها را به کیف پول شخصی (خصوصی) خود که مختص ارزهای دیجیتال است منتقل کند.

کریس پارتریج یک فارغ التحصل رشته امنیت کامپیوتر از موسسه تکنولوژی روچستر است. پاتریس نیز مدتی را از اوایل سال 2015 تا اواسط سال 2016 را مشغول به کار ماینینگ بود که این دوران را در دانشگاه سپری میکرد. او به کوین تلگراف در این مورد گفت: ” من مشتاق بودم که در مورد بیت کوین بیشتر بدانم و این راه به نظرم راه خوبی بود.” البته تجهیزات ماینینگ پاتریس در مقایسه با کن و تام کمی پیشرفته تر و تخصصی تر بود. سیستم وی شامل چند انت ماینر, یک بی.اف.ال مونارش و یک پروسپو ایکس.1 بود.

طبیعتا یکی از عوارض استفاده از این تجهیزات تولید گرمای بیشتر نسبت به سیستم تام و کن بود. او در این خصوص گفت: ” همه آنها به طور محسوسی آهسته تر, کم ولتاژتر و دستکاری شده بودند که همه اینها به طور دستی و از قصد انجام شده بود به این خاطر که ساکتتر و خنکتر کار کنند. زندگی در روچستر در نیویورک, جاییکه در تمام سال هوا بسیار سرد است, ما به صورت 24 ساعت شبانه روز و 7 روز هفته پنجرهها را باز میگذاشتیم حتی در هنگام کولاک و بوران! و البته ماینرها به این موضوع اشاره کردند که در غیر اینصورت مکان سکونت ما به شدت و سرعت گرم میشد. این برای من هم اتاقی و من منحصر به فرد بود، اما ورزش خوبی در مورد این چیزها بود!”

کریس پاتریج همچنین گفت که هیچوقت در هنگام انجام اینکار مورد بازداشت قرار نگرفت و دستگیر نشد, به جز چند مورد جستجوی اتاق برنامه ریزی نشده و غافلگیرانه. “این قضیه برای کسی اهمیت نداشت”. او افزود: “به ویژه از آنجایی که عملیات بسیار کوچک بود – من فکر می کنم که کمی غیر عاده شده بودم، اما تحقیقات بیشتری نشان ندادند”.

در هر صورت از آنجا که اینکار, یک عمل متمرکز بر سود برای پاتریس نبود, او با حدود 0.4 بیت کوین این کار را ترک کرد و بعدا آن را به قیمت 6000 دلار ناقابل فروخت. این درآمد در موقع درستی بدست پاتریس رسید, چرا که او به پولی نیاز داشت تا با آن بتواند دوره کارورزی خود را انجام دهد. بعد از خرج کردن مقداری از آن پول برای امور کلی زندگی و خرج روزانه, مقداری از آن را هم برای امور غیر ضروری خرج کرد. “من یک رومبا خریدم –رومبا یک جاروبرقی روباتیک است که به طور خودکار به جارو زدن خانه میکند. اگر چیزی وجود دارد که من می خواهم سود آن را از پول جادویی اینترنتی صرف کنم، این یک رومبا خواهد بود!”

داستانهای موفقیت آمیز دیگری هم وجود دارند. مارکو استرگ, شریک و مدیر اجرایی “جنسیس ماینینگ”, یک ماینینگ بر اساس تکنولوژی کلاد (ابری) که فارمهای آن در چند کشور وجود دارند, به این نکته اشاره کرد که اساسا کسب و کار او هنگامیکه او سال 2013در خوابگاه داتشگاه بود شکل گرفت! او از فاش کردن نام دانشگاه خود به هر دلیلی صرف نظر کرد, اما گفت که آن هم مثل خیلی از جاهای دیگر در این دنیاست. او گفت: ” اتمسفری مانند سونا در 10-13 متر مربعی محل سکونت من احساس میشد و صدای بسیار زیادی تولید میشد”. او در ادامه به کوین تلگراف گفت: ” من هیجان زده, پرشور بودم و البته از زاویه اقتصادی هم به آن نگاه میکردم: میتوانستم با آن کمی پول بدست بیاورم!”.

حوالی سال 2014, استرگ متوجه این نکته شد که گروههای دانش آموزی, فعالانه در حال استقرار اسبابهای مانینگ (دکلهای ماینینگ) خود در فضای دانشگاه هستند. “شایعات در حال پراکنده شدن بودند و خیلی ها را به خود جذب میکردند”. او در ادامه افزود: ” هزینه قبضهای برق خوابگاهها به طور خیلی محسوسی بالا رفت.”

وقتی که بازار (ارزهای) رمزنگاری شروع به رشد کرد و فعالیتهای استرگ درحال افزایش سود بودند, او دریافت که میتواند هزاران هزار از این دستگاههای “عملیات ماینینگ” را در ابعاد صنعتی برپا کند. “در نتیجه آن, جنسیس ماینینگ خلق شد, شرکتی که یکی از بزرگترین شرکتهای ماینینگ است. خیلی خوشحالم که اینکار را در اتاق خوابگاهم انجام دادم و این شانس را به موقع دریافتم. در غیر اینصورت هیچوقت تا اینجا جلو نمیومدم”. این جملات را استرگ به کوین تلگراف گفت.

اینکار تا چه حد قانونی و اخلاقی است؟

هنگامیکه هیچ دانشگاهی در مورد ماین کردن ارزهای دیجیتال, سیاستی را در این حوزه تصویب نکرده بود, در ژانویه سال 2018, دانشگاه استنفورد, اخطار عمومی را در مقابله با ماینینگ در فضای دانشگاه منتشر کرد که در آن به این نکته اشاره شده بود که “منابع (سخت افزار) دانشگاه نباید برای کسب سود و درآمد شخصی مورد استفاده قرار بگیرد”. در این اخطاریه بیانیه ای از طرف معاون فنی دانشگاه هم نوشته شده بود که در ادامه آمده است:

“کار ماینینگ ارزهای دیجیتال یک کار سودآور است وقتی که حداقل هزینه برای آن پرداخت میشود که متاسفانه باعث به خطر افتادن سیستمها شده است و با استفاده از تجهیزات کامپیوتری دانشگاه مورد سوء استفاده قرار گرفته است و دستگاه های ماینینگ شخصی با استفاده از برق دانشگاه ها مورد استفاده قرار می گیرند.” در واقع به نظر میرسد که خیلی از دانشگاهها استفاده از منابع دانشگاه را برای امور ماینینگ منع کرده اند. بعوان مثال در کد رفتاری موسسه تحقیقاتی روچستر (جاییکه پاتریس در آنجا شروع به ماینینگ کرد) در مورد استفاده از کامپیوترها ذکر شده است: ” هیچ یک از اعضای این موسسه نباید از کامپیتورها یا دستگاههای ارتباطی دانشگاه که در مالکیت دانشگاه است یا دانشگاه مسول نگهداری از آن است, برای امور کاری, تجاری و یا تبلیغات گروهی استفاده کنند. مطابق با سایر سیاستهای این موسسه, اعضای این موسسه نباید نباید منابع دانشگاه را برای استفاده شخصی یا برای نفع یک سازمان غیر دانشگاهی استفاده کند”.

در هر حال, نداشتن یک سیاست مدون و قوانین خاص برای کار ماینینگ ارزهای دیجیتال, در حقیقت میتواند نهادهای تحصیلی را با مشکل پرداخت مالیات بیشتر مواجه کند. موسسات تحصیلی که خواسته و یا ناخواسته میزبان اینگونه فعالیتها میشوند. بر اساس اظهار نظر سلوا اوزلی که یک وکیل بین المللی مالیات به کوین تلگراف: ” با توجه به این که برق معمولا در هزینه تحصیل یا اجاره دانش آموزان گنجانده می شود، دانشگاه ها نیاز به سیاست گذاری دارند که آیا می توانند ماینینگ ارزهای دیجیتال را در محوطه دانشگاه مجاز بدانند یا خیر و آیا, دانشجویان و دانش آموزان باید هزینه الکتریکی مربوط به این کار را پرداخت کنند یا خیر. اگر دانشگاه ها در این زمینه سیاست مناسب را تنظیم نکنند، می توانند خود را به مشکلات مالی متهم کنند. چراکه در بخش 4 سوالات متداول-8 از بیانیه 2014-21 ذکر شده است که ماینینگ ارزهای دیجیتال که بعنوان یک فعالیت خدماتی در نظر گرفته میشو, باید بعنوان یک درآمد عادی در نظر گرفته شود و هزینه ماینینگ –از جمله هزینه برق- باید بر اساس تطبیق درآمد و هزینه، کسر شود”.

از دیدگاه اخلاقی، وضعیت نیز بسیار پیچیده است و نظرات حتی در میان کسانی که از ماینینگ در محوطه دانشگاه بهره مند شده اند متفاوت است. ” من برای داشتن اتاق در خوابگاه هزینه ای پرداخت میکردم و از آنجاییکه در هیچ جای قرارداد (اجاره نامه) به صراحت صحبتی در مورد بیش از حد مصرف کردن برق نشده بود, گمان میکردم که در حاشیته امنیت قرار دارم مخصوصا که در هر صورت باید از هیتر در اتاق استفاده میکردم, بنابراین دانش آموزان هیچ کنترلی بر روی درجه حرارت اتاقشان ندارند.” این جملات را تام, دانشجوی دانشگاه میسیسیپی بیان میکرد در حالیکه تلاش داشت از کار خود در مورد استفاده از ابزارهای ماینینگ در اتاق خود دفاع کند.

” معتقدم که کار ماینینگ در دانشگاه از نظر اخلاقی اشتباه است.”این جملات منصوب به کریس پاتریچ از موسسه روچستر است. “رایگان بودن هزینه برق برای من, بدین معنا نیست که برای همه رایگان است”. دانش آموخته سابق موسسه روچستر همچنین اظهار داشت که او حدود 200 دلار را در هنگام ماینینگ صرف پرداخت قبض برق کرد. او افزود: “اکثر افرادی که ادعا می کنند که کار ماینینگ در دانشگاه ها اخلاقی است، متغیر دوم مهم را در نظر نمی گیرند: این بدون خطر نیست. خانه های دانشجویی و خوابگاهها طوری طراحی نشده اند که بتوان در آنها از مقدار زیادی از تجهیزات الکتریکی استفاده کرد. در صورت استفاده از تجهیزات الکتریکی زیاد, شانس آتش سوزی و وارد کردن خسارت جدی به آنها وجود دارد و حتی ممکن است به قیمت از دست دادن جان انسان(ها) تمام شود.”

استرگ, مدیر اجرایی جنسیس ماینینگ معتقد است که هنگامیکه دانش آموزان سرگرم مشارکت و کار در شبکه های غیر متمرکز هستند نباید از منابع دانشگاه استفاده کنند و در صورت امکان, متصدیهای مرتبط را در جریان قرار دهند. او گفت: ” فکر کنم این ایده جالبی باشه که دانش آموزان در اتاقهای خود به کار ماینینگ بپردازند و خیلی هم هیجان انگیز است. ولی باید حواسشان باشد که قبض برق را هم پرداخت کنند.” او اینگونه ادامه داد: ” تاثیر جانبی جدید تمام کارهای مربوط به ماینیگ ارزهای دیجیتال در یک اتاق کوچک این است که ماینر(ها) میتواند برق و الکتریسیته را به پول تبدیل کند! تجهیزات موسساتی زیادی هستند – نه فقط در زمینه تحصیلی- که یک شخص برای یک منطقه یا ناحیه خاصی هزینه مصرف برق را میپردازد در حالیکه, ساکنین باید هزینه سکونت (اجاره) را پرداخت کنند, چه از الکتریسیته و برق استفاده کنند و چه نکنند. فکر کنم آن افرادی که هزینه برق را میپردازند در حال حاضر باید از چنین اقداماتی و امکاناتی مطلع باشند و بدانند که ممکن است افرادی از آنها سو استفاده کنند. هر دو طرف باید به این موضوع احترام بگذارند و آن را در قرارداد خود مکتوب کنند.”

بنابراین اگر دانشگاهها و موسسات بخواهند در این مورد بازرسیهای متعددی انجام دهند و بر تجهیزات خود برای ماینینگ و کارهای جانبی آن به طور مستمر نظارت داشته باشند, این پدیده به قوت خود باقی خواهد ماند به احتمال زیاد و دانش آموزان هم میتوانند مقدار کمی از این راه درآمد کسب کنند.

“گمان نمیکنم هیچ دانش آموزی به 30 دلار یا حتی 5 دلار در ماه درآمد دست رد بزند.” این را دیارا از بیت پرو میگوید. “حتی اگر آنها با مقادیر کوچک به صورت فردی مقابله کنند، کار ماینینگ ارزهای دیجیتال در اتاقهای دانشجویی و خوابگاهها در حال معرفی شدن و محبوب شدن بین نسل جوان است. مدت زمان زیادی طول نخواهد کشید یا متوجه شوند که استفاده از چیزی مثل اتریوم چقدر خوشایند و راحت است مخصوصا اینکه چیزی به اسم کارت اعتباری برای ارزهای دیجیتال وجود ندارد که والدین آنها بر آن نظارت کنند.”