شاید به تازگی واژه ی ارز دیجیتال در پستی در یک شبکه اجتماعی به چشمتان خورده است یا شاید هم در جمع دوستانتان در مورد بیت کوین صحبت زیادی می شود و می خواهید درباره ی این واژه های نا آشنا بیشتر بدانید؛ شاید قصد ورود به بازار ارز های دیجیتال را دارید و یا از سرمایه گذاران با سابقه این بازار هستید که می خواهید دانش پایه ای و عمیق تری راجع به مفاهیم این تکنولوژی داشته باشید، با ما همراه باشید تا در این مقاله ارز دیجیتال به تاریخچه، کاربرد ها و جزئیات فنی ارز های دیجیتال بپردازیم.
امروزه اخبار ارز های دیجیتال پای ثابت منابع خبری مختلف بوده و اطلاعات زیادی اعم از درست و غلط درباره آن منتشر می شود. احتمالا نمی توانید در هیچ جای دنیا یک بانک بزرگ، شرکت نرم افزاری یا حسابداری و یا دولتی را پیدا کنید که درباره ی ارز دیجیتال تحقیق نکرده و مطلبی درباره ی آن منتشر نکرده باشد.
چیزی که “ساتوشی ناکاموتو” با بیت کوین خلق کرد، دست کمی از یک معجزه نداشت و چنان شور و شوقی در جمعیت زیادی ایجاد کرد که برخی ارز دیجیتال را به یک مرام و ایدئولوژی شبیه تر می دانند تا یک تکنولوژی!
اما حقیقت معمای ارز دیجیتال چیست؟ آیا یک توهم گول زننده مشابه وعده شرکت های هرمی است، یا یک تکنولوژی انقلابی که آینده ساختار های مالی، اقتصادی و حتی سیاسی را تحت الشعاع قرار می دهد؟
شما در پایان این مطلب خواهید توانست خود به این سوالات پاسخ دهید.
ویدیو کدام ارزهای دیجیتال معتبر هستند؟
ویدیو چطور می توان یک ارز دیجیتال ایجاد کرد؟
ویدیو تحریم های جدید آمریکا علیه کاربران ارز دیجیتال
ویدیو آیا معاملات ارز دیجیتال قمار و شرط بندی هست؟
ویدیو قدم های ورود به بازار ارز دیجیتال چیست؟
ویدیو واچ لیست ارز دیجیتال چیست؟
ویدیو قانون احراز هویت اجباری کیف پول ها
ویدیو هر ارز دیجیتالی را در ریزش ها نخرید!
ویدیو بهترین تایم شبانه روز برای ترید ارز دیجیتال
ویدیو بهترین سایت ها برای تحلیل آن چین ارزهای دیجیتال
ویدیو آموزش پیگیری تراکنش ارزهای دیجیتال
ویدیو بهترین صرافی ها برای ترید ارزهای دیجیتال
ویدیو منابع درآمدی صرافی های ارزدیجیتال
ارز دیجیتال چیست؟
ارز دیجیتال یا کریپتوکارنسی (Cryptocurrency) نوعی پول مجازی یا دیجیتال است که طراحی شده است تا ابزاری برای معامله و مبادلات باشد. لغت کریپتوکارنسی از 2 بخش crypto به معنی رمزنگاری، و currency به معنی ارز تشکیل شده است پس شاید رمزارز ترجمه دقیق تری برای آن باشد (اما در ادامه نیز برای سهولت بیشتر از واژه “ارز دیجیتال” استفاده خواهیم کرد).
همانطور که از نام آن بر می آید، علم رمزنگاری پایه و اساس رمزارز ها می باشد. در ارز های دیجیتال از رمزنگاری قدرتمندی برای حفظ امنیت تراکنش ها و نیز صدور ارز دیجیتال جدید استفاده می شود که هرگونه جعل دارایی یا “دوبار خرج کردن” آن را غیر ممکن می سازد. برای انجام این کار، بسیاری از ارز های دیجیتال بر پایه ی شبکه غیر متمرکزی با تکنولوژی بلاک چین (Blockchain، در ادامه توضیح داده می شود) و با یک دفتر کل توزیع یافته (Distributed Ledger) شکل می گیرند.
تعریف رسمی ارز دیجیتال
در سال های اخیر بحث های زیادی بر سر تعریف صحیح رمزارز و ارز دیجیتال در جریان بوده است. با ایجاد ارز هایی مثل Linda در چین، که تنها با گرفتن مدارک معتبر دولتی اجازه افتتاح حساب و استفاده از این ارز را می دهد، زنگ خطری برای جامعه ارز دیجیتال به صدا درآمده که آیا به هر مجموعه که از رمز نگاری و بلاک چین استفاده می کند (چه برای مقاصد امنیتی، تبلیغاتی یا سیاسی)، می توان نام ارز دیجیتال خطاب کرد؟
به گفته ی Jan Lansky، یک ارز دیجیتال سیستمی است که 6 شرط زیر را داشته باشد:
- این سیستم به یک مدیریت متمرکز نیاز ندارد، بلکه وضعیت آن به وسیله اجماع غیر متمرکز تثبیت می شود.
- سیستم سابقه ای از واحد های ارز دیجیتال خود و مالکیت آن ها را درون خود نگهداری می کند.
- سیستم تعریف می کند که آیا واحد های جدید ارز دیجیتال می توانند ایجاد شوند. اگر ایجاد واحد های جدید امکان پذیر است، سیستم تعیین می کند که شرایط منشا آن ها و نحوه تخصیص مالکیت واحد های جدید چگونه است.
- مالکیت واحد های ارز دیجیتال اختصاصا از طریق رمزنگاری قابل اثبات است.
- سیستم اجازه اجرای تراکنش هایی را می دهد که در آن مالکیت ارز دیجیتال انتقال داده می شود. یک درخواست تراکنش تنها می تواند از طریق کاربری صادر شود که بر واحد های مورد تراکنش، مالکیت کنونی خود را اثبات کند.
- اگر دو دستور العمل متفاوت برای تغییر مالکیت دو واحد یکسان ارز دیجیتال به طور همزمان ثبت شوند، سیستم حداکثر یکی از آن ها را انجام دهد.
در مارس سال 2018، لغت “Cryptocurrency” به دیکشنریMerriam-Webster Dictionary افزوده شد.
ارز های دیجیتال چگونه فعالیت می کنند؟
از مشخصه های اصلی ارز دیجیتال که به آن نیز اشاره شد، غیر متمرکز بودن آن است. این یعنی معمولا توسط یک قدرت مرکزی صدور و یا مدیریت نمی شوند. این ویژگی کلیدی، ارز های دیجیتال را در برابر دخالت و دستکاری دولت ها و قدرت های مرکزی مصون می کند.
همانگونه که اشاره شد، یکی از چالش های اصلی یک شبکه پرداخت غیر متمرکز و فاقد دیتابیس مرکزی، جلوگیری از “دوبار خرج کردن ” یا به اصطلاح “Double Spending” است.
برای درک بهتر دوبار خرج کردن یک مثال می زنیم:
تصور کنید فردی مبلغ صد هزار تومان در حساب بانکی خود موجودی دارد. وقتی که او از این پول برای خرید مایحتاج خود استفاده می کند، در غیاب یک بانک که هربار مبلغ خرج شده را از موجودی وی کم کند، او می تواند مبلغ چندین برابر موجودی خود خرج کند و کسی متوجه نمی شود.
چنین مشکلی در یک ارز فیزیکی ذاتا غیر ممکن است. چرا که بر اساس ماهیت فیزیکی خود یک ارز نمی تواند در یک زمان در دو جا حضور داشته باشد. در ارز های دیجیتال متمرکز نیز یک شرکت ثالث متمرکز با نظارت بر حساب ها و تراکنش ها، از این اتفاق جلوگیری می کند.
سوال این جاست که اگر هر تراکنش و معامله به صورت غیر متمرکز یا همتا به همتا انجام شود و در کامپیوتر مرکزی ثبت نشود، چگونه می توان از موجودی صحیح یک حساب اطلاع یافت؟
پاسخ این مسئله در تکنولوژی بلاک چین است. اینجاست که نبوغ طراحی ساتوشی ناکاموتو برملا می شود.
انواع ارز دیجیتال و موارد استفاده از ارز دیجیتال
اولین ارز دیجیتال بر پایه بلاک چین، بیت کوین بود که امروزه نیز همچنان محبوب ترین و با ارزش ترین در میان ارز های دیجیتال دیگر است. در حال حاضر ارز های دیجیتال بسیار متنوعی با کاربرد ها و ویژگی های گوناگون به وجود آمده اند. برخی از این ها همزاد و انشعاب گرفته از بیت کوین می باشند (یا به اصطلاح فورک بیت کوین هستند)، حال بسیاری دیگر رمزارز های نوینی هستند که از پایه ساخته شده اند.
بعد از بیت کوین، بیش از 6000 ارز دیجیتال جدید از موفقیت آن الهام گرفته و ایجاد شدند که به آن ها “آلت کوین” (altcoin) گفته می شود. آلت کوین ها شامل شامل ارز هایی مثل Litecoin، Peercoin، Namecoin و نیز Ethereum، Cardano و EOS و… می شود.
3 ارز اتریوم (Ethereum)، ریپل (Ripple) و لایت کوین (Litecoin)، بعد از بیت کوین مهم ترین ارز های دیجیتال موجود هستند که بر اساس همان تئوری و اصولی که آقای ناکاموتو برای بیت کوین ارائه داده بود، ایجاد شده اند. این 4 ارز بیشترین حجم از خرید و فروش بازار ارز های دیجیتال را به خود اختصاص می دهند.
دسته ای از ارز های دیجیتال نیز وجود دارند که به نام توکن ها شناخته می شوند. توکن ها پلتفرم یا بلاک چین اختصاصی خود را ندارند و بر پایه پلتفرم یک ارز دیگر مانند اتریوم فعالیت می کنند. توکن ها کاربرد های گسترده تری را به یک پلتفرم اضافه می کنند و می توانند به صورت اوراق بهادار، یا با کاربرد های خاص باشند. از توکن های اوراق بهادار می توان برای عرضه ی اولیه یک ارز یا ICO استفاده کرد. از توکن های کاربردی می توان از مقاصدی مانند لایسنس یک نرم افزار، یا رای گیری استفاده کرد.
عرضه ی اولیه سکه یا ICO (Initial Coin Offering) در ارز دیجیتال چیست؟
عرضه ی اولیه سکه روشی است که از آن برای تامین سرمایه گذاری اولیه یک ارز دیجتال جدید استفاده می شود. درصدی از واحد های ارز دیجیتال جدید به صورت پیش استخراج شده و معمولا به صورت توکن و معمولا با مناقصه، به سرمایه گذاران فروخته می شود.
چه کارهایی می شود با یک ارز دیجیتال انجام داد؟
-
خرید کالا و خدمات
شاید چند سال قبل، پیدا کردن فروشنده ای که از شما ارز دیجیتال به عنوان پرداخت بپذیرد سخت و حتی غیر ممکن بود. اما امروزه وضع کاملا فرق کرده است.
امروزه شما می توانید در تعداد روز افزونی از فروشگاه های آنلاین بین المللی به وسیله ارز های دیجیتال خرید انجام دهید. برای مثال در وبسایت گردشگری مانند تراوالا (Travala.com)، شما می توانید با استفاده از ارز دیجیتال خود، در بیش از 600 ایرلاین جهان پرواز رزرو کرده و حتی هزینه هتل و کرایه ماشین خود را بپردازید. حتی فروشگاه هایی مانند OpenBazaar و Bitify وجود دارند که خرید از آن ها انحصارا فقط با ارز دیجیتال ممکن است.
علاوه بر مراکز آنلاین، امروزه فروشگاه ها، رستوران ها و هتل های بسیاری وجود دارند که به صورت آفلاین و حضوری نیز از پرداخت با ارز دیجیتال پشتیبانی می کنند.
سایر انواع ارز دیجیتال مانند اترویم، لایت کوین و ریپل شاید به اندازه بیت کوین به آسانی قابل خرج کردن نباشند، اما اوضاع حتی برای این ارز ها نیز به سرعت در حال تغییر است. برای نمونه اپل هم اکنون در اپ استور خود، بیش از 10 ارز دیجیتال را به عنوان روش های پرداخت به رسمیت می شناسد.
همچنین کاربران انواع ارز دیجیتال بیت کوین و غیر بیت کوین این گزینه را نیز دارند که ارز خود را با کارت هدیه معادل آن معاوضه کنند. وبسایت های فروش کارت هدیه بسیاری نظیر Gift Off وجود دارند که بیش از 20 ارز دیجیتال مختلف را می پذیرند. با کارت هدیه عملا می توانید هر چیز دلخواهی خریداری کنید.
-
سرمایه گذاری
بسیاری از مردم باور دارند که ارز های دیجیتال داغ ترین موقعیت سرمایه گذاری ممکن هستند که وجود دارد. حقیقتا هم داستان های زیادی گفته می شوند از کسانی که یک شبه به لطف سرمایه گذاری بیت کوین خود میلیارد شده اند. بیت کوین که در اوایل سال 2017 حدود 2 هزار دلار قیمت داشت، در اواخر همان سال تا نزدیکی 20 هزار دلار اوج گرفت. ولی در ادامه، تا اواخر سال 2018، سقوط کرد تا در ماه های آخر آن سال قیمت کف 3 هزار دلار را تجربه کرد.
اتریوم، دومین ارز دیجیتال بزرگ، سریع ترین رشد ثبت شده در بازار ارز دیجیتال را به خود اختصاص داده است. از 10 دلار در ماه می 2016 تا ژانویه 2018، رشد تقریبا 150 برابری تجربه کرد و به 1400 دلار رسید، ولی مشابه بیت کوین آن هم در ادامه و تا اواخر 2108 روند نزولی تجربه کرده و حتی تا 90 دلار پایین آمد.
همان طور که متوجه هستید، باید در نظر داشت که ارز های دیجیتال یک سرمایه گذاری پرسود، ولی در عین حال پر خطر نیز هستند. نوسان های بازار ارز دیجیتال متفاوت از هر بازار سنتی دیگر است. همچنین از آنجا که در بسیاری مناطق هنوز قوانین و رگولاتوری برای آن وجود ندارند، در بعضی مناطق در معرض خطر تحریم و غیر قانونی شدن قرار دارند.
اگر قصد سرمایه گذاری در بازار ارز دیجیتال را دارید، امروزه هنوز هم مثل گذشته، بیت کوین از غول های بازار است. بعلاوه گزینه های بسیار دیگری نیز وجود دارند که هرکدام ویژگی های خاص خود و بازار خود را دارند. برخی از این ارز ها محرمانگی و امنیت را محور عمل خود قرار داده اند، حال برخی برای کاربرد های خاص طراحی شده اند. حتی برخی نیز تمام و کمال از بیت کوین کپی برداری شده اند.
پس بایستی پیش از انتخاب یک ارز برای سرمایه گذاری، حتما تحقیق خود را در این زمینه انجام دهید. ابزار های مفیدی برای این کار وجود دارند تا کمک کنند تصمیم بهتری بگیرید. یکی از این ها پروژه تحقیقاتی صرافی Binance است که اطلاعات و آنالیز های مفیدی را درباره ی بازار ارز ها و پروژه های مختلف رمزارز ارائه می دهد.
یکی از نکاتی که بهتر است به آن توجه کنید، در سرمایه گذاری ارز دیجیتال مشابه هر سرمایه گذاری دیگر، سعی کنید سرمایه ی خود را در میان بخش های مختلف بازار تقسیم کنید. صرفا چون با نام بیت کوین آشنایی دارید، کل سرمایه خود را در بیت کوین نخوابانید. بهترین استراتژی آن است که در چندین ارز دیجیتال سرمایه گذاری کنید.
بسته به محلی که زندگی می کنید، احتمال دارد از شما انتظار برود در گزارش مالیاتی خودتان، هر سود یا ضرری که از طریق سرمایه گذاری ارز دیجیتال به دست آورده اید، اعلام کنید. در ایالات متحده تصویب شده است که با ارز های دیجیتال به منزله دارایی رفتار شود و مالیات آن بر اساس قوانین مالیات دارایی ها، نه به عنوان ارز، دریافت شود.
-
ماینینگ یا استخراج
ماینر ها مهم ترین بخش یک شبکه ارز دیجیتال هستند. مشابه تریدینگ ارز، ماینینگ آن نیز نوعی سرمایه گذاری است. شما به عنوان ماینر به عنوان یک حسابدار و تثبیت کننده امنیت به شبکه خدمت می کنید؛ با اختصاص دادن قدرت پردازشی سخت افزار خود، به حل معادلات پیچیده رمزنگاری می پردازید و تراکنش ها را در بلوک هایی درون بلاک چین ثبت می کنید.
امروزه با افزایش شدید ماینر ها و قدرت پردازشی شبکه بسیاری از ارز های دیجیتال، دیگر شاید ماینینگ با کامپیوتر ها و لپ تاب های معمولی دیگر صرفه اقتصادی نداشته باشد. اما با سرمایه گذاری در سخت افزار ماینینگ صنعتی، می توانید از این کار سود کنید. البته باید هزینه های برق مصرفی را نیز در نظر بگیرید.
-
قبول کردن به عنوان پرداخت در کسب و کار خود
اگر شما از صاحبین کسب و کار هستید و به دنبال راهی برای جذب مشتریان جدیدی می گردید، پشتیبانی از ارز دیجیتال به عنوان یک روش پرداختی می تواند راه حلی برای شما باشد. علاقه مردم به ارز دیجیتال در هیچ برهه ای از تاریخ به این اندازه نبوده و بی شک در آینده نیز افزایش خواهد یافت. با افزایش توجه مردم، تعداد خودپرداز های رمزارز نیز در جهان دائما در حال افزایش است. وبسایت Coin ATM Radar اکنون لیستی بالغ بر 8600 دستگاه خود پرداز رمزارز (Crypto ATM) در بیش از 70 کشور جهان را در خود جای داده است.
اولین کاری که باید بکنید این است که به مشتریان خود اطلاع دهید که از این پس پرداخت ارز دیجیتال نیز قبول می کنید. می توانید با یک تابلو جلوی صندوق فروشگاه خود، یا اعلامیه ای در وبسایت خودتان این کار را انجام دهید. سپس می توانید این پرداخت را از راه های مختلفی مثل پایانه های سخت افزاری، اپ های هوشمند و صفحه لمسی، یا حتی به سادگی با قرار دادن آدرس کیف پول خود در یک QR کد انجام دهید.
-
کمک به خیریه
تعدادی از خیریه های جهانی و سازمان های کمک رسانی مانند صلیب سرخ آمریکا، سازمان غذا، و یونیسف، کمک های ارز دیجیتال نیز می پذیرند.
استفاده از ارز دیجیتال برای کمک به خیریه، با توجه به قابل ردیابی بودن و شفافیت دفتر کل آن، این اجازه را به حامیان این سازمان ها می دهد تا به چگونگی استفاده از پول آن ها برای کمک به نیازمندان مطلع شوند.
علل محبوبیت ارز های دیجیتال
ارز های دیجیتال ویژگی های مختلف و منحصر به فردی دارند که هر کدام علاقه مندان خود را دارد. می توان این علل محبوبیت را به چند دسته کلی تقسیم کرد:
- برخی طرفداران باور دارند ارز های دیجیتال، پول آینده هستند و همین دلیل با سرعت و هر چه قدر می توانند از این ارز ها خریداری و ذخیره می کنند، به امید وقتی که ارزش آن افزایش پیدا کند.
- برخی طرفداران نیز جذب این حقیقت می شوند که بانک ها و قدرت های مرکزی نقشی در این ارز نداشته و منابع آن را کنترل نمی کنند. این بدین علت است که بانک ها به مرور زمان با صدور پول جدید و ایجاد تورم، از ارزش پول می کاهند.
- عده ای نیز هستند که از تکنولوژی پشت ارز دیجیتال، یعنی بلاک چین، خوششان می آید. این سیستم پردازش و ذخیره غیر متمرکز می تواند از هر سیستم پرداختی سنتی امن تر باشد.
- در نهایت عده ای هم هستند که علت تمایلشان به ارز دیجیتال، افزایش قیمت مداوم آن است. این افراد به سودی که می توانند از این بازار کسب کنند اهمیت می دهند و توجهی به آینده دراز مدت و پتانسیل های این ارز ها ندارند.
معرفی مختصر برخی ارز های دیجیتال مشهور
بیت کوین / Bitcoin
بیت کوین اولین و بزرگترین ارز دیجیتال است که از زمان ایجاد خود در سال 2009 تا به امروز، عمده ی بازار ارز دیجیتال را در کنترل خود داشته است. در بازار ارز های دیجیتال از بیت کوین به عنوان طلای دیجیتال نیز یاد می شود. این ارز با وجود محبوبیت بالایی که دارد، متاسفانه برای انواع کاربرد های مجرمانه مانند خرید و فروش مواد مخدر و اسلحه در بازار سیاه کاربرد یافته است که عامل برخی بدبینی ها به این ارز شده است.
اتریوم / Ethereum
دومین پلتفرم ارز دیجیتال زمان حال (از نظر حجم بازار)، اتریوم نام دارد که در سال 2013 توسط ویتالیک بوترین پایه ریزی شده و در سال 2015 شروع به کار کرده است. ارز دیجیتال این پلتفرم اتر (ether) نام دارد و از آن می توان برای ساخت انواع توکن ها و قرارداد های هوشمند می توان بهره برد. چیزی که اتریوم را خاص می کند این است که نه تنها تراکنش ها، بلکه می تواند برنامه های پیچیده موسوم به “قرارداد هوشمند” را پردازش کند.
البته اتریوم همتایان متعددی دارد و خود اتریوم نیز میزبان توکن های بسیاری است. پس می توان به اتریوم بیشتر به چشم یک خانواده از ارز های دیجیتال نگاه کرد.
ریپل / Ripple
ریپل بیشتر از آن که برای تراکنش ها و معاملات دیجیتال استفاده شود، از آن بیشتر برای رمزگذاری و حفاظت شبکه ها، از جمله شبکه های بانکی استفاده می شود، تا ذخیره و انتقال دارایی ها. ارز پلتفرم ریپل XRP نام دارد؛ این ارز برخلاف بسیاری ارز های دیگر مانند بیت کوین و اتریوم، صدور ارز جدید ندارد و تمام مقادیر آن از پیش استخراج شده اند. بانک های بسیاری ارز XRP را به کار گرفته اند که موجب اعتبار و ارزش بیشتر آن شده است.
لایت کوین / Litecoin
لایت کوین یکی از فورک های بیت کوین است که در سال 2011 توسط آقای چارلی لی، با ایجاد چند تغییر در الگوریتم هش و اجماع بیت کوین، ایجاد شد. مدت بعد از شروع به کار خود، لایت کوین به دومین ارز دیجیتال بزرگ و محبوب بدل شد و لقب نقره ی دیجیتال را از آن خود کرد. گرچه امروزه ارز های دیگری مانند اتریوم و ریپل از آن پیشی گرفته اند، اما لایت کوین همچنان محبوبیت بالایی دارد. اگر روزی بیت کوین با مشکلی مواجه شده و از بین برود، به علت شباهت های بسیاری که به بیت کوین دارد از لایت کوین به عنوان جایگزین احتمالی یاد می شود.
بیت کوین کش / Bitcoin Cash
از معروف ترین انشعابات بیت کوین، بیت کوین کش نام دارد که همان طور که از نامش پیداست (کش یا cash به معنی پول نقد است)، با هدف برگرداندن بیت کوین به ماهیت اولیه آن، یعنی یک ارز برای مبادلات روزمره است. امروزه کارمزد نسبتا بالا و زمان زیاد تایید تراکنش ها، بیت کوین را برای استفاده ی روزمره به عنوان پول نقد نامناسب کرده است. بیت کوین کش این مشکل را با افزایش اندازه هر بلوک از 1 مگابایت (در بیت کوین) به 8 مگابایت رفع کرده و تراکنش های بسیار سریع، روان تر و ارزان تری را ارائه می دهد.
مونرو / Monero
ارز مونرو، بارز ترین مثال استفاده از الگوریتم CryptoNight است. این الگوریتم طراحی شده تا محرمانگی را که فقدان آن در بیت کوین حس می شود، ایجاد کند. در بیت کوین هر تراکنش درون شبکه بلاک چین ثبت می شود و قابل رد گیری است. با معرفی مفهومی به عنوان “امضاهای حلقه ای” (“Ring-signatures”)، مونرو توانسته جلوی این رد گیری در بلاک چین را بگیرد.
ویژگی های ارز دیجیتال و تفاوت آن با پول معمولی
پول های معمولی یا به اصطلاح فیات (Fiat money)، ارز هایی با پشتوانه دولتی هستند که توسط بانک های مرکزی ضرب می شوند. در زمان های گذشته ارز های دولتی، با پشتوانه طلا های موجود در خزانه بانک مرکزی، چاپ می شد. اما به مرور زمان اکثر دولت ها این ارتباط میان پول خود و طلا را قطع کرده و اقدام به چاپ پول بدون پشتوانه کردند.
این امر باعث شده ارزش پول های ملی، تنها به اعتبار دولت صادر کننده آن وابسته باشد. به همین دلیل امروزه عده زیادی به ارز های فیات دیگر اعتماد نداشته و معتقدند دولت ها با چاپ پول های کلان بدون پشتوانه برای تامین نیاز های خود، پول ملی را بی ارزش می کند.
این یکی از اولین دلایل ایجاد ارز های دیجیتال و رغبت بسیاری به استفاده از آن هاست. مستقل بودن از دولت ها و بانک مرکزی و کلا هر نهاد متمرکز، ارز های دیجیتال را از دستکاری و سواستفاده این نهاد ها برای منافع خود، در امان نگه می دارد. ارز های دیجیتال با تعداد یا نرخ مشخصی صادر می شوند و در این زمینه کاملا شفاف عمل می کنند.
گرچه ارز های دیجیتال نیز تا حد زیادی بدون پشتوانه هستند (بدون در نظر گرفتن هزینه های انرژی برق و سخت افزار های لازم برای تولید آن) و قیمت آن بر اساس عرضه و تقاضا تعیین می شوند، اما داشتن تعداد محدود و نرخ صدور مشخص، این ارز ها را از تورم حفظ می کند و به آن ارزش می بخشد.
برخی ویژگی های دیگری نیز وجود دارد که موجب افتراق میان این ارز ها با پول معمولی می شود. البته لازم به یادآوری است که ویژگی هایی که در ادامه گفته می شوند، ممکن است تعدادی از آن ها در برخی ارز های دیجیتال وجود نداشته باشد.
-
غیر قابل جعل و تقلب
یکی از مسائل رایج در ارز های دولتی، امکان جعل و چاپ اسکناس های تقلبی است که مشکلات زیادی را برای سیستم های مالی ایجاد می کند. در ارز های دیجیتال، جعل یک ارز به معنای واقعی غیر ممکن است. اگر شما بیت کوینی دریافت یا خرج کنید، هیچ چیزی غیر از بیت کوین های شبکه نمی تواند در این کار استفاده شود.
-
غیر قابل بازگشت وجه یا پیگیری قضایی
پس از انجام یک تراکنش و تایید شدن آن، دیگر هیچ راهی برای لغو آن یا بازگشت ارز شما وجود ندارد. این تراکنش برای همیشه در ساختار شبکه ثبت می شود. برخلاف بانک ها یا سایر نهاد های مالی که در صورت بروز مشکل، می توانید از طریق راه های قانونی پیگیری کنید، در ارز های دیجیتال چنین چیزی ناممکن است.
-
ناشناس بودن و محرمانگی
در ارز های دیجیتال برای تراکنش های خود، هیچ اطلاعات خصوصی ثبت نمی کنیم. تنها هویت شما در شبکه ارز دیجیتال، آدرس عمومی حساب شماست که یک رشته عبارت مبهم و بی معنی است. در بسیاری ارز های دیجیتال مانند بیت کوین آدرس عمومی هرکسی قابل رویت برای بقیه است. مواردی بوده که از آنالیز های پیچیده و بررسی کل تاریخچه شبکه برای شناسایی هویت مالک یک حساب و دستگیری مجرمین استفاده شده است. در مقابل برخی ارز های سخت گیر تر و محرمانه تر نیز مانند Monero و Zcash وجود دارند که شناسایی هویت حتی به این روش را نیز غیرممکن می سازند.
-
سرعت بالا و بدون محدودیت جغرافیایی
در پول های دولتی، محدودیت و تاخیر زیادی برای معاملات درون کشوری وجود دارد، چه برسد به معاملات و تراکنش های جهانی و بین المللی! اما در ارز های دیجیتال، شما در کسری از ثانیه می توانید هر مقدار ارز به هر نقطه از جهان ارسال کنید.
این ویژگی می تواند انقلابی در زمینه جهانی شدن کسب و کار ها ایجاد کند. یک وبسایت آموزشی یا خدماتی می تواند به سادگی مشتریانی از سراسر جهان دریافت کرده، یا برای یک استارت آپ اینترنتی، سرمایه اولیه از تمام نقاط جهان جمع آوری کنید.
-
امنیت بالا
همانطور که گفته شد، رمزنگاری های بسیار پیچیده و پیشرفته، بخش اساسی هر ارز دیجیتال است. وجود کلید های خصوصی و عمومی و الگوریتم های اجماع مانند “اثبات انجام کار” یا “اثبات سهام” (به ترتیب PoW و PoS)، در مجموع امنیت بالایی به ارز های دیجتال می بخشند. نکته جالب این است که این امنیت بالا بدون نیاز به اعتماد به یک نهاد متمرکز میسر می شود.
-
کارمزد پایین
در ساختار های مالی سنتی، درصد بالایی از تراکنش ها توسط کارگزاران و سازمان های واسطه به عنوان کارمزد دریافت می شود. این کارمزد بخصوص در تبادلات بین کشوری و با حجم بالا، هزینه زیادی را شامل می شود. با استفاده از ارز های دیجیتال بدون توجه به مبدا و مقصد و مبلغ تراکنش، با کارمزدی اندک می توانید نقدینگی خود را انتقال دهید.
-
بدون نیاز به اجازه
شما برای استفاده از ارز دیجیتال به اجازه هیچ کسی نیاز ندارید. فقط یک نرم افزار نیاز هست که می توانید آن را مجانی و به آسانی دانلود کنید. بعد از نصب این نرم افزار، می توانید بیت کوین ارسال و دریافت کنید.
-
موجودی محدود ارز دیجیتال
بسیاری از ارز های دیجیتال موجودی ارزهای خود را محدود می کنند. در بیت کوین، نرخ صدور کوین های جدید به مرور کاهش پیدا کرده و موجودی شبکه حدود سال 2140 به ماکزیمم مقدار خود یعنی 21 میلیون بیت کوین می رسد. کنترل برنامه ریزی صدور ارز در یک ارز دیجیتال از ابتدا در کد آن لحاظ شده و قابل تغییر نیست.
تفاوت بلاک چین و ارز دیجیتال
در مرکز محبوبیت و کارآیی بیت کوین و بسیاری ارز های دیجیتال دیگر، تکنولوژی بلاک چین قرار دارد. بلاک چین یک دفتر کل حسابداری دیجیتال را فراهم می کند که تمامی تراکنش های حال و گذشته، در آن ثبت می شوند. به این وسیله ساختاری ایجاد می شود که در کل شبکه اشتراک یافته و بر روی آن توافق وجود دارد. در حقیقت یک نسخه از این دفتر کل، در تمامی نود ها (همان کامپیوتر های عضو شبکه) وجود دارد. پس برای ایجاد هر بلوک از تراکنش، صحت محتوای آن باید توسط تمامی بلوک ها تایید شده تا ثبت گردد که تقریبا جعل سوابق تراکنش را غیر ممکن می سازد.
به باور بسیاری از متخصصان، تکنولوژی بلاک چین پتانسیل های بسیار بالایی مانند استفاده برای رای گیری آنلاین و یا تامین هزینه ی جمعی (Crowdfunding) دارد. البته از آن جایی که ارز های دیجیتال به صورت مجازی بوده و در یک دیتابیس مرکزی ثبت نمی شوند، پاک شدن یک هارد درایو محتوی کلید خصوصی حساب، در صورتی که نسخه بک آپ نداشته باشید، می تواند مساوی با از دست رفتن همیشگی حساب شما باشد. همچنین یک دولت مرکزی یا بانک وجود ندارد که به سرمایه های شما و اطلاعات شخصیتان دسترسی داشته باشد.
نحوه ی تایید صحت تراکنش ها در ارز دیجیتال
در یک شبکه مالی متمرکز، یک قدرت متمرکز است که بر تراکنش ها و توازن موجودی حساب ها نظارت دارد. اما در ارز های دیجیتال، تمام اعضای شبکه (که به آن ها نود گفته می شود) نسخه ای از تاریخچه گذشته شبکه را دارد و بایستی صحت هر تراکنش را تایید کند. این تاریخچه که دفتر کل نیز نام دارد، بر اساس توافق اکثریت اعضا صلاحیت دارد.
هر تراکنش از 3 جزء اصلی تشکیل شده است، فرستنده، گیرنده و مبلغ تراکنش. یعنی کلید عمومی (یا همان شماره حساب) فرستنده و گیرنده و مقدار تراکنش در کنار هم وجود دارند. در مورد شبکه ارز های دیجیتال، حساب هر فرد یک کلید خصوصی نیز دارد که اختصاصی آن حساب است. هر تراکنش با کلید خصوصی فرستنده نیز امضا شده است. سپس در کل شبکه ارسال می شود.
هر نود بایستی اجزای تراکنش را بررسی کرده و صحت آن را تایید کند. پس از تایید، یک تراکنش به هیچ عنوان قابل لغو و برگشت نیست چرا که وارد زنجیره شبکه بلاک چین شده و به بخشی از سابقه شبکه تبدیل می شود. همانطور که گفتیم در تایید تراکنش ها، ملاک رای اکثریت است. اگر یک تراکنش تایید شده توسط یک ماینر، توسط اکثریت ماینر ها رد شود، آن تراکنش لغو می شود.
الگوریتم ها و ساز و کار های متنوعی در میان ارز های دیجیتال وجود دارد که از آن برای توافق میان اعضا استفاده می شود. به این روش ها “الگوریتم اجماع” یا “Consensus Algorithm” گفته می شود. در بیت کوین الگوریتم اجماع، “اثبات انجام کار” یا “Proof-of-Work” نام دارد.
تایید کننده تراکنش ها در ارز های دیجیتال چه کسی است؟
در شبکه ی بلاک چین، به هر نود که به تایید صحت تراکنش ها می پردازد یک ماینر (معدنچی یا استخراج گر) گفته می شود. ماینر با استفاده از نرم افزار مربوطه که بر روی سیستم خود بارگزاری کرده است، و با استفاده از توان پردازشی سخت افزار خود، صحت اجزای آن را بررسی کرده، و در صورت تایید به زنجیره شبکه افزوده و به همه ی اعضای دیگر اطلاع می دهند. البته همه چیز هم به این سادگی نیست…
کیف پول ارز دیجیتال چیست؟
در یک ارز دیجیتال مثل بیت کوین، کیف پول دیجیتال، نرم افزاری است که بیت کوین ها را در خود ذخیره می کند. البته که بیت کوین ها وجود خارجی ندارند که در جایی ذخیره شوند، بلکه در حقیقت کیف پول دیجیتال حاوی اطلاعات حیاتی مانند کلید خصوصی و عمومی حساب شماست که ارسال و دریافت تراکنش ها را تسهیل می کند. کیف پول دیجیتال در اشکال زیادی وجود دارد از جمله کیف پول های دسکتاپ، موبایل، تحت وب و کیف پول های فیزیکی می توان نام برد.
- کیف پول دسکتاپ: این کیف پول ها روی یک کامپیوتر شخصی نصب می شوند و به کاربر کنترل کاملی را بر کیف پول خود می دهند. کیف پول های دسکتاپ مانند یک آدرس پستی برای ارسال و دریافت بیت کوین عمل می کنند. چند مورد از مشهورترین کیف پول های دسکتاپ Bitcoin Core، MultiBit، Armory، Hive OS X و Electrum نام دارند.
- کیف پول موبایل: کیف پول موبایل عملکردی مشابه کیف پول دسکتاپ را در گوشی های موبایل با سیستم عامل اندروید و IOS فراهم می کنند. مزیتی که کیف پول در گوشی موبایل می تواند داشته باشد تسهیل پرداخت در فروشگاه ها با تکنولوژی های “Touch-and-pay” و NFC و نیز اسکن بارکد است. کیف پول های Bitcoin Wallet، Hive Android، و Mycelium Bitcoin نمونه هایی از کیف پول موبایل است. از آنجا که بدافزار های بسیاری وجود دارند که خود را کیف پول بیت کوین جا می زنند، پیشنهاد می شود پیش از استفاده راجع به این کیف پول ها تحقیق کنید.
- کیف پول های تحت وب: داشتن یک کیف پول تحت وب، دسترسی به کیف پول شما را از هر مکان، از هر دستگاه و هر مرورگری آسان می کند. ولی از آن جا که کلید خصوصی و سایر اطلاعات شما به صورت آنلاین ذخیره می شود این کیف پول ها در معرض خطر بالاتری نیز قرار دارند. Coinbase و Blockchain نمونه هایی از این کیف پول ها هستند.
- کیف پول های سخت افزاری: این کیف های فیزیکی، با اختلاف زیادی نسبت به بقیه امن ترین گزینه ی موجود برای ذخیره بیت کوین ها است. در این حالت، اطلاعات حساب شما بر روی یک قطعه دستگاه دیجیتال که معمولا با پورت USB به کامپیوتر متصل می شود، ذخیره شده است. این دستگاه ها تنها کیف پول هایی هستند که مجانی نیست و هزینه ای بین 100 تا 200 دلار دارد.
روش های به دست آوردن ارز دیجیتال
ماینینگ یا استخراج
روش ماینینگ یا استخراج که در آن ماینر، یکی از نود های شبکه است که با استفاده از توان پردازشی سخت افزار خود، به حل معادلات پیچیده لازم برای شبکه می پردازد و در ازای هر بلوک، بخشی از پاداش هر بلوک را دریافت می کند.
خرید ارز دیجیتال
یک روش دیگر به دست آوردن ارز دیجیتال، خرید آن از صرافی های آنلاین است. همچنین می توانید از طریق خود پرداز های رمزارز در سرتاسر جهان، یا با استفاده از کارت هدیه، و حتی با معامله حضوری با یک فروشنده یا خریدار ارز دیجتال، این ارز ها را به دست بیاورید.
انواع صرافی های ارز دیجیتال
صرافی های متمرکز یا Centralized Exchanges (CEX)
شاید مفهوم یک صرافی متمرکز ارز دیجیتال کمی سردرگم کننده باشد؛ از آنجایی که ارز های دیجیتال به خصلت غیرمتمرکز بودن خود مشهورند. به طور خلاصه می توان گفت، صرافی های متمرکز پلتفرم های آنلاینی هستند که با ایجاد ارتباط میان خریداران و فروشندگان، مبادلات را تسهیل می کنند.
نحوه عملکرد این صراف های این است که کاربران ارز فیات یا دیجیتال خود را در حساب خود در صرافی سپرده می گذارند و سپس درون سیستم آن به خرید و فروش می پردازند. دقت داشته باشید که در این حالت ارز های شما درون حساب و در مالکیت صرافی هستند. شما هر زمان که بخواهید می توانید دارایی خود را از صرافی به حساب یا کیف پول خود انتقال دهید، اما افرادی که به طور مداوم خرید و فروش یا به اصطلاح ترید می کنند برای سهولت کار معمولا اجازه می دهند دارایی هایشان در صرافی باقی بمانند. در این صورت اگر صرافی هک شود، سرمایه شما می تواند در خطر قرار گیرد.
صرافی های غیر متمرکز یا Decentralized exchanges (DEX)
صرافی های غیر متمرکز عملکرد بسیار متفاوتی دارند. وقتی شما از یک صرافی غیر متمرکز استفاده می کنید هیچ واسط یا ناظری برای دارایی شما وجود ندارد. شاید اصطلاح دقیق تر برای این نوع صرافی ها، صرافی های بدون واسط باشد.
در هنگام مبادله در یک صرافی غیر متمرکز، بجای سپرده گذاری ارز خود در حساب صرافی، شما مستقیما از طریق کیف پول خود ترید می کنید. تبادل و ترید در این شبکه های غیر متمرکز به لطف تکنولوژی قراردادهای هوشمند ممکن می شود.
مزیت صرافی های غیر متمرکز، به جز عدم وجود یک واسط که باعث اطمینان بیشتر بسیاری به این صرافی ها شده است، عدم نیاز به فراهم کردن اطلاعات شخصی برای ترید در این صرافی هاست. شما می توانید تنها با داشتن آدرس کیف پول خود در این صرافی ها به صورت ناشناس ترید کنید. البته به دلیل فقدان یک ارگان واسط در این صرافی ها، کل مسئولیت دارایی شما بر عهده خودتان است.
صرافی های همتا به همتا یا P2P
یک صرافی همتا به همتا نیز محلی برای ارتباط خریداران و فروشندگان است، اما عملکردی متفاوت با دو نوع صرافی قبلی دارد. در این سیستم، صرافی کاری به جز ایجاد ارتباط میان فروشنده و خریدار انجام نمی دهد. پس طرفین می توانند برای جزئیات هر تراکنشی با توافق یکدیگر عمل کنند.
مزایا و معایب ارز های دیجیتال
مزایا
با ارز های دیجیتال امکان جابجایی آسان منابع بین دو طرف یک تراکنش بدون واسطه وجود دارد که ما را از شرکت های شخص ثالث مانند بانک ها و کارت های اعتباری بی نیاز می کند. به جای این که برای تامین امنیت دارایی ها و تراکنش هایمان به این مراکز نیازمند باشیم، در ارز های دیجیتال امنیت حساب و تراکنش با کلید های عمومی و خصوصی، دفتر کل توزیع شده، و الگوریتم هایی مانند PoW و PoS و… تامین می شود.
معایب
ذات محرمانه و ناشناس ارز های دیجیتال آن ها را برای استفاده های غیر قانونی مثل پول شویی، فرار از مالیات و استفاده در دارک وب، مطلوب می کند. اما با این حال، بسیاری از طرف داران این ارز ها، ارزش بسیار بالایی به این ناشناس بودن می دهند. آنان معتقدند این ویژگی باعث حفظ حریم شخصی و امنیت مثلا برای فعالان سیاسی و حتی افراد عادی در حکومت های مستبد می شود.
البته برخی ارز های دیجیتال محرمانه تر از بقیه هستند. برای مثال استفاده از بیت کوین برای انجام یک معامله غیر قانونی آنلاین، گزینه مناسبی نیست. سابقه داشته که با استفاده از آنالیز های پیشرفته، مقامات موفق شده اند مجرمین را دستگیر کنند. ارز های دیجیتال خاصی با تاکید بیشتر بر محرمانگی مانند Dash، ZCash و Monero وجود دارند که ردیابی آنان به مراتب دشوار تر است.
مسئله قانونی بودن ارز دیجیتال
به مرور که ارز های دیجیتال کاربرد گسترده تری در جامعه پیدا می کنند، مجریان قانون، مالیات و رگولاتوری های قانونی می کوشند به درک بهتری از مفهوم رمزارز و جایگاه آن برای تبیین چارچوب قوانین و ضوابط ، دست یابند.
معرفی بیت کوین به عنوان اولین ارز دیجیتال، جهانی کاملا جدید خلق کرد. یک ارز مجازی غیر متمرکز و متکی بر خود که در هیچ شکل فیزیکی وجود خارجی نداشت و توسط هیچ ارگان یا گروه و سازمانی اداره نمی شد، از همان ابتدا سر و صدای زیادی در میان سیاست مداران و قانون گذاران برانگیخت.
نگرانی های بسیاری در رابطه با ذات غیر متمرکز ارز دیجیتال و امکان استفاده از آن به صورت کاملا ناشناس، بیان شده اند. دولت مداران و مراکز قانونی بسیاری در سراسر دنیا نگران تمایل فروشندگان کالاهای غیر مجاز از جمله مواد مخدر و اسلحه به استفاده از این ارز ها هستند و همچنین نگرانی بسیاری درباره استفاده از ارز های دیجیتال در پول شویی و فرار مالیاتی وجود دارد.
در حال حاضر کشور های معدودی از جمله بنگلادش، بولیوی، کلمبیا، اکوادور، ویتنام و چند کشور دیگر به طور مشخص قوانینی برای محدود یا غیر قانونی کردن استفاده از ارز های دیجیتال وضع کرده اند. در اکثر کشور ها، هنوز قوانین کاملی در این باره وجود ندارد، و در این میان قوانین موجود نیز از ناحیه ای به ناحیه دیگر بسیار متفاوت است.
بانک مرکزی چین، استفاده از بیت کوین را توسط ارگان های اقتصادی کشور ممنوع کرده است. در روسیه، گرچه ممنوعیتی برای ارز های دیجیتال وجود ندارد، اما خرید هر کالایی غیر از پول ملی کشور بوسیله بیت کوین ممنوع است.
همچنین ارز های دیجیتال می توانند ابزار ارزشمندی برای فرار از تحریم های اقتصادی برای کشور هایی مثل روسیه، ایران و ونزوئلا باشند. روسیه به صورت مخفیانه از ونزوئلا برای ساخت ارز دیجیتال ملی El Petro در دولت مادورو حمایت کرد تا بتواند با دور زدن تحریم های آمریکا از عایدات نفت بهره مند شود.
انتقادی بر ارز های دیجیتال
از آنجایی که قیمت ارز های دیجیتال، اساسا بر پایه عرضه و تقاضا است، و طراحی اکثر این ارز ها درجه بالایی از کمیابی آن را تضمین می کند، نرخ تبدیل این ارز ها با سایر ارز ها می تواند تغییرات وسیعی داشته باشد.
قیمت بیت کوین نیز خود افت و خیز های شدیدی را تجربه داشته است. قیمت بیت کوین از 19 هزار در دسامبر ،2017 به 7 هزار دلار در ماه های بعدی آن سقوط آزادی را تجربه کرد.
به همین دلیل برخی اقتصاد دانان ارز های دیجیتال را یک حباب و گمانه زنی اقتصادی می دانند.
این نگرانی وجود دارد که ارز هایی مثل بیت کوین، ریشه در هیچ ارزش واقعی و مادی ندارند. با این حال تحقیقات بسیاری نشان داده اند که هزینه انرژی الکتریکی مورد نیاز برای تولید یک بیت کوین با قیمت بازار آن رابطه مستقیمی دارد.
بلاک چین ارز های دیجیتال امنیت بالایی دارد، اما سایر بخش های این حوزه مانند صرافی ها و کیف پول ها، از خطر هکر ها در امان نیستند. در تاریخ 11 ساله بیت کوین، چندین صرافی آنلاین مورد هک و سرقت قرار گرفته اند و حتی در بعضی مواقع بیت کوین هایی به ارزش میلیون ها دلار به سرقت رفته است.
مشهور ترین این سرقت ها در سال 2014 رخ داد. در فوریه آن سال، بزگترین صرافی بیت کوین یعنی Mt. Gox اعلام ورشکستگی کرد. این شرکت اظهار داشت که نزدیک به 473 میلیون دلار از دارایی بیت کوین کاربرانش را در یک سرقت اینترنتی از دست داده است. این مقدار برابر بود با 750,000 بیت کوین، یعنی حدود 7 درصد تمام بیت کوین های موجود. قیمت بیت کوین تا دسامبر آن سال از اوج 1,160 دلاری خود به زیر 400 دلار سقوط کرد.
با همه این اوصاف، بسیاری از تحلیل گران مزایای بسیاری در ارز های دیجیتال می بینند. از جمله این ها امکان حفظ ارزش در مقابل تورم، تسهیل تراکنش ها و مستقل بودن از تاثیر بانک های مرکزی و دولت ها است.
مسئله مقیاس پذیری بلاک چین و ارز دیجیتال
“مسئله مقیاس پذیری” یکی از مشکلات داشتن یک شبکه غیر متمرکز است. یک سیستم که مقیاس پذیری خوبی دارد، سیستمی است که بتواند با حداقل مشکلات، به خوبی خود را با افزایش ابعاد و حجم کار تطبیق دهد.
جای انکاری نیست که در حال حاضر، ارز های دیجیتال آن طور که باید پر بازده نیستند. اساس امنیت و قدرت ارز های دیجیتال در تعداد بالا و گستره مشارکت کنندگان در آن و همگام سازی این اعضاست. هرچه ملزومات و پیش نیاز های شبکه کمتر باشد، افراد بیشتری توانایی مشارکت در آن را خواهند داشت.
با این استدلال اکنون متوجه می شوید چرا یک بلاک چین که یک بلوک کوچک را هر ده دقیقه ایجاد می کند، به بلاک چین دیگری که بلوک های بزرگی را هر پنج دقیقه به شبکه می افزاید، ارجحیت دارد. در بلاک چین دومی، نود ها برای همگام ماندن با شبکه، به سخت افزار های قوی تری نیاز دارند و در نتیجه نود ها با سخت افزار های ضعیف تر، از شبکه حذف می شوند. نتیجه حاصل، یک شبکه متمرکز تر با اعضای کمتر است.
اما در نقطه مقابل در بلاک چین اولی، با بلوک های کوچک، رسیدن به سرعت بالای تراکنش بر ثانیه (TPS) غیر ممکن است. همچنین در زمان های شلوغی شبکه، امکان دارد زمان زیادی طول بکشد که یک تراکنش در شبکه ثبت شود. این مشکلات یک پرداخت سریع را دشوار می کنند، اما این قیمتی است که برای غیرمتمرکز بودن باید بپردازیم.
در نتیجه مشاهده می کنید که بلاک چین مقیاس پذیری خوبی ندارد چرا که جبران افزایش ابعاد و حجم کار، با افزایش اندازه بلوک ها، هدف اساسی آن که غیر متمرکز بودن است را تحت الشعاع قرار می دهد.
مقیاس پذیری خارج از زنجیره، رویکرد دیگری است که برای افزایش TPS بدون قرار دادن بلاک چین در معرض متمرکز شدن استفاده می شود. این روش شامل طیف وسیعی از راه حل های متمرکز و غیر متمرکز می شود که اجازه می دهند تراکنش ها بدون ورود به بلاک چین انجام شوند.
چه کسانی برای پروتکل ها و نرم افزار یک ارز دیجیتال تصمیم گیری می کند؟
شبکه های ارز دیجیتال اختیاری هستند. کسی شما را مجبور به استفاده از یک نرم افزار نمی کند. یک پروتکل خوب باید کاملا منبع باز باشد تا کاربران بتوانند از عدالت و امنیت سیستم اطمینان حاصل نمایند.
عموما ارز های دیجتال به هر کسی اجازه می دهند در توسعه نرم افزاری مشارکت کند. ویژگی های جدید یا تغییرات در کد شبکه ابتدا توسط جامعه ای از توسعه دهندگان بررسی می شوند، سپس با توافق بر سر آن منتشر می شوند. از اینجا به بعد این کاربران هستند که می توانند با مطالعه کد جدید خود تصمیم بگیرند که مایل به اجرای آن هستند یا خیر.
برخی از این آپدیت ها، از نسخه های قدیمی خود پشتیبانی می کنند یا به اصطلاح “Backward-Compatible” هستند و با نود های نسخه قدیمی تر خود نیز ارتباط برقرار می کنند که به آن انشعاب نرم گفته می شود. برخی آپدیت ها نیز از نسخه های قدیمی پشتیبانی نکرده و تا زمانی که نود نسخه خود را به روز رسانی نکند، اجازه مشارکت به آن نمی دهند. به این ها نیز انشعاب سخت گفته می شود.
نگاه به آینده ارز های دیجیتال
امروزه با وجود سخت افزار های قدرتمند و رقابت بسیار بالا برای انرژی الکتریکی ارزان، شاید ماینینگ ارز های بزرگی مثل بیت کوین با تجهیزات خانگی و برق شهری، صرفه چندانی نداشته باشد. ایجاد دستگاه های با بازده بالا مانند ASICها و FPGA، رقابت را برای دستیابی به توان پردازشی بالاتر با بازده بیشتر، افزایش داده است. این مسابقه تسلیحاتی از ابتدای پیدایش بیت کوین در 2009 تا کنون وجود داشته و سالانه هزینه های زیادی صرف خرید و راه اندازی ماینر ها، سیستم های خنک کننده لازم، و تامین انرژی الکتریکی می شود.
در ژانویه 2109، تخمین زده می شد که مصرف برق جهانی شبکه بیت کوین حدود 7 گیگاوات است. این میزان 0.2 درصد مصرف جهانی الکتریسیته، و برابر کل مصرف سوئیس است. شرکت نفت و گاز Hydro Quebec کانادا پیشنهاد داده 500 مگاوات الکتریسیته تولیدی مازاد نیروگاه های خود را به ماینینگ ارز های دیجیتال اختصاص دهد. بر اساس آخرین آمار کشور ایسلند، به علت انرژی الکتریکی ارزان خود، به بهشتی برای ماینر ها تبدیل شده است.
با این حال خرید و فروش آنلاین این ارز ها در بسیاری کشور از جمله ایران، منع قانونی ندارد. اگرچه هنوز قوانین چندانی در این باره وجود ندارد و این امکان وجود دارد که در آینده نزدیک با این ارز ها مشابه سایر ارز های رایج رفتار شود.
ارز های دیجیتال در اقتصاد جهان چنان جای پای محکمی برای خود ایجاد کرده اند که حذف این ارز ها از معاملات جهانی، امری غیر ممکن شده است. حتی برخی دولت های جهان به منظور مشارکت و کنترل بیشتر بر این بازار بزرگ، ارز های دیجیتال ملی و بومی تولید کرده اند.
جمع بندی مطالب
بازار ارز های دیجیتال به سرعت در حال تحول است. تقریبا هر روز ارز دیجیتال جدیدی ایجاد می شود و ارز دیگری از بازی خارج می شود. برخی سرمایه گذاران سود کرده و برخی متضرر می شوند. هر ارز جدید با وعده های بزرگی وارد بازار می شود، که چگونه جهان را متحول خواهد کرد. عده کمی از همان ماه اول دوام می آورند، و بیشترشان توسط سودجویان آنقدر بالا پایین می شوند که ارزش خود را از دست می دهند.
اما این وضع کثیف بازار این حقیقت را تغییر نمی دهد که ارز های دیجیتال آمده اند که بمانند و جهان را تغییر دهند. همین الان نیز افراد زیادی در سراسر دنیا، برای جلوگیری از نابودی دارایی هایشان با تورم پول ملی، سرمایه های خود را به بیت کوین تبدیل می کنند. به مرور که شرکت ها توانایی های بزرگ قرارداد های هوشمند را دریابند، کاربرد های واقعی بلاک چین ظاهر می شوند.
وقتی سرمایه گذاران و سازمان ها شروع به خرید ارز دیجیتال کرده و شرکت ها کسب و کار های خود را در بلاک چین پیاده کنند. دولت ها نیز به مرور از خارج شدن کنترل نفوذشان احساس خطر می کنند و سعی می کنند با ایجاد قوانین و ضوابطی این بازار را کنترل کنند. شما هم می توانید بخشی از این تحول تاریخی باشید.
سوالات متداول
آیا ارز دیجیتال قانونی است؟
تنها کشور های معدودی در جهان قوانین مشخصی برای ممنوعیت خرید، فروش، ذخیره و استفاده از ارز های دیجیتال وضع کرده اند. در اکثریت کشور های جهان، بیت کوین و سایر ارز های دیجیتال کاملا هم قانونی هستند. در ایران نیز ممنوعیتی برای استفاده و خرید و فروش این ارز ها تاکنون تصویب نشده است.
آیا ارز دیجیتال نابود شده است؟
در دهه گذشته، رسانه های جهان صد ها بار نابودی ارز های دیجیتال را اعلام کرده اند. ولی هنوز هم که هنوزه، این صنعت به مانند آنچه در سال 2009 بود، به کار خود ادامه می دهد. بازار این ارز ها به شدت پر نوسان است، و به همین دلیل برای کسانی که تنها به دنبال کسب سود از یک بازار هستند، شاید بازار های سنتی در مقایسه با بازار ارز دیجیتال خسته کننده باشند.
پس اشتباه است که تصور کنیم ارز های دیجیتال هرگز از بین خواهند رفت. زیر ساخت ها و تکنولوژی آنان روز به روز پیشرفت می کند و کامل تر می شود. نوآوری هایی که ارز هایی مثل بیت کوین و اتریوم ارائه دادند، برای همیشه سیستم های مالی جهانی را تغییر داده است.
آیا ارز دیجیتال امن است؟
شاید بزرگترین ریسکی که در استفاده از ارز های دیجیتال وجود دارد، از دست دادن کلید خصوصی حساب است. اگر شما پسورد حساب بانکی خود را فراموش کنید، به سادگی می توانید به کمک خدمات مشتریان بانک، پسورد خود را بازیابی کنید. اما اگر کلید خصوصی خود را فراموش یا گم کنید، هیچ کسی در دنیا نمی تواند به شما کمک کند.
به جز این مسئله، امنیت ارز های دیجیتال بسیار بالاست و همچنان احتمال هک شدن هر یک از حساب های آنلاین شما بسیار بیشتر از هک شدن ارز دیجیتال است. فقط مراقب برخی تکنیک های رایج کلاهبرداری مانند فیشینگ، مهندسی اجتماعی و… باشید. کلید خصوصی خود را به دور از دسترس هرکسی در یک جای امن نگه داشته و از آن در یک محل امن بک آپ تهیه کنید.
آیا ارز دیجیتال ناشناس است؟
حساب شما در یک ارز دیجیتال، به اطلاعات شخصی شما مرتبط نیست، بلکه بیشتر شبیه ترکیبی تصادفی از حروف و اعداد است. اما این تصور را نکنید که دستیابی به هویت افراد در یک ارز دیجیتال کاملا غیر ممکن است. روش ها و آنالیز های پیچیده ای وجود دارند که با استفاده از آن ها می توان در نهایت یک حساب ارز دیجیتال را به یک آدرس آی پی ارتباط داد. از این روش ها برای شناسایی و دستگیری برخی مجرمین استفاده شده است.
برخی ارز های دیجیتال نیز وجود دارند که نسبت به بیت کوین مخفی کاری بیشتری دارند و آدرس مبدا و مقصد و حتی مقدار تراکنش را مخفی می کنند. در این ارز ها گرچه دستیابی به اطلاعات اشخاص بسیار دشوار است، اما همچنان مطلقا غیر ممکن نیست.
آیا ارز دیجیتال ارزشمند است؟
در سیستم های مالی، ارزش یک باور مشترک است. مشابه هر چیز با ارزش، ارزش نه در ذات دارایی، بلکه با توافق و باور افراد است. به بیان ساده تر، یک دارایی وقتی ارزش دارد که مردم باور داشته باشند ارزش دارد. این در مورد هر دارایی درست است، چه فلزات گرانبها باشند، یا یک تکه کاغذ، یا چندین مگابایت اطلاعات در یک دیتابیس.
با همه این اوصاف، بسیاری به ارز های دیجیتال و بیت کوین به چشم یک دارایی کمیاب دیجیتال نگاه می کنند. به علت تعداد محدود، نرخ صدور و سیاست های مشخص، برخی باور دارند که در آینده نزدیک، بیت کوین مشابه طلا به یک محل ذخیره ارزش تبدیل خواهد شد. از آنجا که حدود یک دهه از ظهور ارز دیجیتال می گذرد، باید صبر کنیم و ببینیم چگونه از آزمون گذر زمان بیرون می آیند.
آیا هر پول مجازی یک رمزارز است؟
خیر. بسیاری کشور ها و بانک های مرکزی، پول دیجیتال خود را ایجاد کرده اند یا در حال کار بر روی آن هستند. به این ارز ها مجموعا “ارز های دیجیتال بانک مرکزی” (“CBDC”) اطلاق می شود و در حقیقت ورژن دیجیتال شده پول معمولی (ارز فیات) هستند و مزایای ارز دیجیتال حقیقی را ندارند. برای مثال بیشتر این ارز ها متمرکز بوده و از یک بلاک چین یا دفتر کل غیر متمرکز بهره نمی برند. حتی ارز هایی مانند Facebook Libra، که از بلاک چین نیز بهره می برند، از آنجایی که توسط سازمانی با اعضای محدود مدیریت می شوند، تفاوت زیادی با ارز دیجیتالی مثل بیت کوین دارند.
آینده ی ارز دیجیتال به کدام سمت می رود؟
بسته به این که این سوال را از چه کسی بپرسید، جواب های متفاوتی دریافت خواهید کرد. برخی هستند که باور دارند بیت کوین به جایگاه طلا دست یافته و سیستم های مالی سنتی را مختل خواهد کرد. برخی دیگر معقدند ارز های دیجتال همواره یک سیستم ثانویه و یک بازار حاشیه ای باقی خواهد ماند. حتی افرادی هم وجود دارند که باور دارند اتریوم به یک کامپیوتر غیر متمرکز بدل گشته و پایه های اینترنت نوین را تشکیل خواهد داد.
افراد بدبینی وجود دارند که باور دارند ارز های دیجیتال در نهایت فرو خواهند پاشید. اما افراد خوشبین حتی به جایگاه ارز دیجیتال به عنوان یک بازار حاشیه ای امیدوار هستند. احتمالات زیادی وجود دارند، و زود است که درباره ی آن نظر قطعی بدهیم. ولی چیزی که نمی توان آن را انکار کرد، این است که پتانسیل بالایی برای رشد آن وجود دارد.
منابع:
دیدگاهتان را بنویسید
برای ارسال دیدگاه، نیاز است که وارد حساب کاربری خود شوید.
